Nigel Wijdensbosch heeft zich door knieblessure nog amper kunnen laten zien bij Hovocubo
Bron: Noord Hollands Dagblad
Vincent Schot
Bij Hovocubo keken ze al een paar weken reikhalzend uit naar de winterstop. Met een zwaar bevochten 4-4 gelijkspel tegen zvv Eindhoven werd de eerste seizoenshelft zaterdag afgesloten met een vijfde plaats op de ranglijst. Weliswaar moet er 18 december nog worden gespeeld voor de beker tegen zvv Volendam, maar verder komt de ploeg tot 16 januari niet in actie. Het komt de Hoornaars goed uit gezien het blessurespook dat de formatie dit seizoen achtervolgt. Vooral de deze zomer van FC Marlène over gekomen Nigel Wijdenbosch kan de rustperiode goed gebruiken.
Wanneer speelde jij voor het laatst?
,,Ik heb alleen de eerste vier of vijf competitieduels meegedaan dus dat is een tijd terug. Bij SVW’27, de club waarvoor ik op het veld speel, heb ik een scheurtje opgelopen in de binnenband van mijn knie. ’’
De ernst van je blessure werd pas laat vastgesteld?
,,In eerste instantie dachten ze dat ik een verrekking had. Daar staat normaal vier tot zes weken voor. Maar daarna hield de pijn aan. Toen is er een MRI scan gemaakt en kwam dat scheurtje aan het licht.’’
En dus hebben de supporters wel kennis met je kunnen maken, maar dan vooral op de tribune.
,,Dat had ik zelf ook graag anders gezien. Helemaal als je nieuw bent bij een club wil je jezelf laten zien. Aan het begin van het seizoen hebben we doelen met elkaar gesteld: de play-offs halen en kampioen worden. De landstitel is de enige prijs die ik nog nooit gewonnen heb en is de reden dat ik de overstap heb gemaakt. Dat je dan je steentje niet kan bijdragen aan het bereiken van dat doel is heel vervelend. Helemaal als er dan nog meer jongens geblesseerd raken. Maar ja, ik kan mijn herstel helaas niet versnellen. Ik train voor mezelf, bij de club en in de sportschool, maar voetbal-specifieke bewegingen kan ik nog niet maken. Daarvoor is rust nodig.’’
Vorig jaar was je ook lang geblesseerd. Is het mentaal zwaar?
,,Vorig seizoen heb ik zelfs zeven maanden moeten missen door een virus. Dat was lastiger omdat ik toen niets kon en niet wist hoe lang het zou duren. Maar nu is het ook niet altijd gemakkelijk. Op wedstrijddagen valt het wel mee, vooral tijdens trainingen is het zwaar. Dan ben ik met mijn oefeningen bezig en zie je die jongens lekker voetballen. Ik heb wel even gedacht: ’ik heb er geen zin meer in’, maar die knop heb ik gelukkig snel weer omgezet.’’
Ben jij zo blessuregevoelig?
,,Tot ik dat virus kreeg, ben ik eigenlijk nooit geblesseerd geweest. En nu dus twee keer kort achter elkaar. Balen. Helemaal omdat het ook nog eens een periode onderbreekt waarin het met mij persoonlijk heel goed ging. Voetbalde lekker en kwam bij Oranje, waarmee ik in 2014 nog het EK in Antwerpen speelde.’’
Over Oranje gesproken. Met Mats Velseboer en Amir Molkarai spelen er bij Hovocubo twee internationals. Hoopte jij je via Hoorn weer bij de bondscoach in de kijker te spelen?
,,Natuurlijk wil ik het hoogst haalbare bereiken. En dus hoop ik op termijn op een rentree in Oranje, maar niet op dit moment. Nu wil ik vooral weer fit worden. Het WK in Colombia is voor de nationale ploeg nog een lange weg, maar hopelijk halen ze het. Nog mooier zou het zijn als ik er tegen die tijd weer bij zit.’’
De bekerwedstrijd tegen Volendam ben je er nog niet bij. Op 16 januari, thuis tegen De Hommel wel?
,,Dat is wel mijn streven. Over twee weken heb ik weer een test bij de fysio. Dan zal er meer duidelijk worden.’’
