Niet langer één met asfalt

 Het moest er een keer van komen: de terugkeer van Yoshua St. Juste (29) naar Leekster Eagles. Meerdere seizoenen achter elkaar reeg de Groninger de successen met Hovocubo aaneen. Het enorme aantal kilometers tussen Zwaag en zijn woonplaats in het hoge noorden zijn het hem nu alleen niet meer waard. ,,Het was geen makkelijke keuze, maar ik weet wel dat het de juiste is.”

Hij trok wekelijks bijna duizend kilometer aan asfalt onder de wielen van zijn auto door. Uit zijn werk naar huis, snel eten en daarna direct door richting Sporthal De Opgang in Zwaag. Tijd om in de avond van zijn gezin te genieten was er te weinig, maar de kilometervreter had het ervoor over om de clubkleuren van Hovocubo te verdedigen.

Tot nu dus. ,,Ik vroeg mezelf al een tijdje af of ik het reizen nóg een seizoen kon opbrengen. In drukke weken moet ik voor trainingen met Oranje meerdere keren op en neer naar Zeist en ik behartig de zaken voor mijn broer Jeremiah (FSV Mainz 05, red.) waardoor ik ook vaak naar Duitsland moet. Het komt er eigenlijk op neer dat ik zo’n beetje in mijn auto woonde.”

Zwaarder

De geboren Groninger, die voor meerdere spelers als makelaar actief is en zich ook nog bezighoudt met vastgoedzaken, verzekert dat reizen zwaarder is dan veel mensen denken. ,,Dit vraagt veel van je lijf. Wat dat betreft kwam het acute einde van de competitie door de coronacrisis goed uit. Ik zat er fysiek aardig doorheen. Eigenlijk zou ik komend seizoen ook nog bij Hovo spelen, maar toen bekend werd dat Leekster Eagles naar de eredivisie promoveerde, besloot ik toch voor die club te kiezen. En voor mezelf. Dit was hét moment om dat te doen. Nee, ik denk niet dat het een grote verrassing voor was Sander van Dijk. Als coach kende hij mijn situatie als geen ander.”

St. Juste voegt er direct aan toe dat hij er van baalde de afspraak voor nog een seizoen in Zwaag te moeten verbreken. Niet vreemd, gezien de successen die hij met de club kende. ,,Een van de mooiste momenten is het winnen van de beker in mijn eerste seizoen. Dat was in 2013 tegen FC Marlène. We wonnen met 2-3 en ik scoorde twee keer. Een jaar later werden we landskampioen na die krankzinnige wedstrijd tegen FCK De Hommel. Dat zal me altijd bijblijven. Of de trip naar FC Barcelona. Het was slechts een oefenwedstrijd, maar wel heel bijzonder.”

,,In de Champions League spelen en al die vrijwilligers die met ons meereisden naar uitwedstrijden”, vervolgt hij zijn opsomming van hoogtepunten met Hovocubo. ,,In mijn laatste twee seizoenen wonnen we zo’n beetje alle prijzen die we maar konden winnen en ik werd zelfs verkozen tot beste speler van het jaar. Ik weet niet hoe het straks bij Leekster Eagles zal gaan, maar ik weet wel dat ik dit nooit meer zal meemaken. Stoppen bij Hovocubo was daardoor geen makkelijke keuze, maar ik weet wel dat het de juiste is.”

St. Juste bij een promovendus, het zal even wennen zijn. Voor de neutrale liefhebber omdat er opeens een 53-voudig international tussen de mindere goden rondloopt en voor zichzelf omdat hij dus niet meer om de prijzen speelt.

,,Of ik de rol van routinier zie zitten? Daar denk ik niet over na. Inderdaad, ik heb veel ervaring en ik ben blij dat ik die mee kan nemen naar de club waar ik ooit op mijn dertiende ben begonnen.”

Toch vindt de Groninger het vooral leuk dat mensen enthousiast zijn over zijn terugkeer. ,,Net zoals mijn oma. Toen zij hoorde dat Leekster Eagles terugkeert in de eredivisie, stuurde ze meteen een berichtje met de vraag of ik dan ook terug wilde komen. Hopelijk komt ze straks lekker vaak bij mij kijken.”

meer nieuws