Zaalvoetballers betrekken eigen onderkomen en stallen daar dik vijftig jaar aan clubhistorie uit

Bron: Noord Hollands Dagblad

Vincent Schot

,,Dit is het shirt van het sei­zoen 1968/1969’’, zegt Ti­ne­ke Diaz ter­wijl ze op een foto wijst in het boek dat Ho­vo­cu­bo

Tineke Diaz en Winfred Wester met een deel van de shirts en bekers in het nieuwe clubhuis van Hovocubo. FOTO THEO GROOT

uit­gaf ter ere van het vijf­tig­ja­rig ju­bi­le­um dat in 2016 werd ge­vierd. ,,Dat was ons eer­ste te­nue. He­laas heb ik het nooit kun­nen te­rug­vin­den.’’ Het wit­te tri­cot met de naam van de club erop in een hal­ve cir­kel werd ge­dra­gen door een clu­bicoon als Nico Man­tel. Ze hoopt dat het nog er­gens op een zol­der ligt. Het zou een waar­de­vol­le aan­vul­ling zijn voor de schat­ka­mer van Ho­vo­cu­bo.
De club is be­zig aan het 52e le­vens­jaar, maar een ei­gen on­der­ko­men heeft het in al die ja­ren nooit ge­had. Het is het lot van een zaal­ver­e­ni­ging. Diaz en de rest van het be­stuur za­gen dit graag an­ders. ,,Niets ten na­de­le van De Op­gang, maar daar zit je te ver­ga­de­ren in de kan­ti­ne of in een ruim­te die we daar­voor mo­gen ge­brui­ken. Fijn, maar die in­spi­re­ren niet, ade­men niet de his­to­rie van de club uit. Zo’n ruim­te wil­den we graag heb­ben; voor be­stuurs­ver­ga­de­rin­gen, maar ook om­dat je er met een team bij el­kaar kunt ko­men of met een po­ten­tiële nieu­we spe­ler of spon­sor kunt af­spre­ken.’’

Club­huis

Win­fred Wes­ter bood uit­komst. Het rek waar Diaz het ene na het an­de­re te­nue uit­trekt om er ver­vol­gens moei­te­loos een anek­do­te bij op te le­pe­len staat in een ruim­te van de voor­zit­ters be­drijf Hy­dro West. ,,Dit deel ver­huur­de ik tot voor kort, maar stond al even leeg­”, zegt hij. Aan­ge­zien Wes­ter na het ver­trek van zijn buur­man diens zes­hon­derd vier­kan­te me­ter bij zijn ei­gen be­drijf in hy­drau­li­ca heeft ge­trok­ken, zit hij niet om de ruim­te ver­le­gen. ,,Ik zou ’m op­nieuw kun­nen ver­hu­ren, maar lie­ver heb ik dat de club er iets aan heeft.’’

Een groep en­thou­si­as­te vrij­wil­li­gers ging met kwas­ten aan de slag en met dank aan een spon­sor werd er een keu­ken­blok ge­plaatst. Daar­mee was het club­huis een feit, maar de aan­kle­ding maak­te er een schat­ka­mer van. Be­hal­ve het rek met shirts wordt een ach­ter­wand gro­ten­deels in be­slag ge­no­men door de be­kers die wer­den ver­za­meld, vaan­tjes doen her­in­ne­ren aan bij­zon­de­re du­els en in­ge­lijs­te kran­ten­ar­ti­ke­len ver­tel­len hier het ver­haal bij.

,,Toen wij nog in de Vre­de­hof speel­den, ston­den al deze prij­zen daar in vi­tri­nes. Met de komst van een nieu­we uit­ba­ter ver­dwe­nen deze. Lang wist ik niet waar al­les te­recht was ge­ko­men. Ze ble­ken in een aan­tal do­zen bo­ven de tri­bu­ne te zijn op­ge­sla­gen en onze oud-voor­zit­ter en club­ar­chi­va­ris Nico Man­tel had een deel thuis”, zegt Diaz, die door Wes­ter als schat­be­waar­der van de club wordt ge­oor­merkt.

Me­mo­ra­bi­lia

Voor het vijf­tig­ja­rig ju­bi­le­um wer­den het zil­ver­werk, vaan­tjes, te­nues en an­de­re club­me­mo­ra­bi­lia ver­za­meld voor een ex­po­si­tie rond­om het hal­ve eeuw­feest. Nu heeft deze een vast on­der­ko­men ge­kre­gen. ,,Prach­tig toch?’’, stelt Wes­ter een re­to­ri­sche vraag als de op­val­lend klei­ne be­kers die be­ho­ren bij de lands­kam­pi­oen­schap­pen van 1972, ’76 en ’82 even kort van hun plek wor­den ge­haald.

Hele­maal af is de ruim­te nog niet. Zo moet er nog een deel wor­den in­ge­richt van waar­uit Diaz het se­cre­ta­ri­aat kan run­nen. ,,Dan kun­nen al die spul­len bij mij het huis uit. Lek­ker om weer wat ex­tra rui­me te heb­ben,’’ lacht zij, ,,maar veel mooi­er vind ik het nog dat ik het straks al­le­maal van­uit deze in­spi­re­ren­de ruim­te kan doen.’’

   

meer nieuws