Reisverslag van de Championsleague Main Round

Met opgeheven hoofd zijn we teruggekeerd. We weten dat het ons niet meezat en wij zullen nooit weten waar we nu zouden gestaan als we geen tegenslagen hadden gehad. Maar als telt niet. Wel zijn we trots. Trots op wat we wel hebben neergezet, trots op hoe wij dingen gedaan hebben, trots op onze aanhang in Nederland die van minuut tot minuut met ons hebben meegeleefd. Dank jullie allemaal daarvoor.

UFCL Minsk Dag 1:

Het is dinsdag 8 oktober en de dag dat we naar Wit-Rusland mochten vertrekken was aangebroken. Na het bereiken van de Main Round van de Championsleague in de voorronde in Hoorn was het nu tijd om tegen krachtigere tegenstanders te meten.
Om 9.30 uur hadden we op Schiphol T2 balie 16 afgesproken. Maar een ongeluk bij Purmerend, een trein die niet reed vanuit Apeldoorn, opstoppingen vanuit Groningen en file vanuit Rotterdam zorgde ervoor dat het tegen tienen werd dat we konden inchecken. Bij de gate komen we Vincent Schot tegen. Mooi dat het Noord-Hollands Dagblad er weer bij is.
We vertrokken met enige vertraging maar eenmaal in de lucht werd de tijd ingehaald zodat we redelijk volgens schema landden.
Nadat we een zeer uitgebreide paspoortcontrole hebben gehad en wat koffers waren doorzocht voor ze van de band kwamen konden we naar de hoofdstad rijden. Alle controles maakten de gewonnen vliegtijd weer teniet. Hierdoor kwam de planning in gevaar. Trainen op gepland tijdstip met een lege maag dat gaat niet echt. Dus puzzelen en samen met organisatie tot oplossing proberen te komen. Dit deden we samen met de onze (maar liefst) twee geweldige TLO’s. De teambegeleiders die ons deze dagen in het toernooi zullen gidsen en helpen daar waar nodig.
Wij kunnen niet anders zeggen dat de de ontvangst van Darya en An heel hartelijk was. Deze twee zijn nu al onderdeel van de warme Hovo-familie. Dat wij soms lastige vragen stellen nemen zij voor lief en dat zij ons niet altijd goed begrijpen is ook niet erg. Samen komen we er uiteindelijk uit.
Het hotel is buitengewoon goed. Maar ook Minsk verrast ons in positieve zin. Mooie schone stad met supervriendelijke mensen.
Na de sportmaaltijd snel naar de training. Een prachtige sporthal met een mooie houten vloer waarin alles tot in de puntjes geregeld is. Een kleine delegatie van het bestuur bleef in het hotel Ivm de meeting. Het team uit Kosovo was nog niet gearriveerd. Dus het afspreken van de kleding werd hiermee wat lastig. In de eerste wedstrijd kon het niet anders, maar Dave Stet zal als Pipo de Clown gekleed gaan… Groen/Wit/Zwart. Het kon echt niet anders…. alles voor het goede doel. Maar de slotwedstrijd tegen Toulon, dat was een echte zware bevalling. Alle kleuren lagen te dicht bij elkaar. We zijn er uiteindelijk uitgekomen. Met dank aan de Delegate die de leiding over nam.
De training verliep verder redelijk naar wens. Tja, te veel pijntjes. Dat wordt nog wat.
De sfeer is top! De Hovo-familie is tezamen en aanstaande donderdag krijgen we nog versterking. Beter kan niet.

UFCL Minsk Dag 2

9:30 uur ontbijt en iedereen was present. We hebben prima geslapen, het ontbijt was goed maar karig, weinig keuze en amper broodjes. Beetje vreemd dat ze dat in Wit-Rusland dat ‘The 7th Heaven’ noemen (naam van de zaal).
Het ochtendprogramma bestond verder uit de wedstrijdbespreking. De Fransen waren voor ons in de bespreekruimte bezig met het oefenen van de rompstabiliteit. Na de lunch was er wat tijd voor verzorgingen ontspanning. Er moesten ook wat dingetjes in het winkelcentrum gehaald worden dus door sommige bestuursleden werd de omgeving gelijk verkend. Hierbij een bericht voor Maaike die morgen (donderdag) bij de groep aansluit: in de directe omgeving zijn drie McDonalds en 1 Burgerking 😃😉🍔🍟
Om 15.45 uur de sportmaaltijd. De welbekende pasta.
Daarna in de lobby wachten op de bus. De staatstelevisie werd op kanaal 5 gezet waar we nog effies Liburn-Toulon konden volgen.
Bij aankomst bij de sporthal zagen we het laatste stukje live. Een spannende pot die in 5-5 eindigde.
De sporthal was fantastisch en ook de organisatie was top. In de aanloop naar deze wedstrijd had dokter Dennis voor extra pijnstillers gezorgd in verband met de kopzorgen rond de samenstelling selectie. Vooral de vraag hoe Yoshua (enkel), David (bovenbeen) en Dave Severins (enkel) zouden houden.
Tijdens de warming up vulde de sporthal zich goed. De totale capaciteit is 4800. Zo vol zat het niet maar goed gevuld was het zeker. Het massale toegekomen publiek zorgden voor een fantastische sfeer. Met trommels en gezang werd de thuisploeg aangemoedigd. Schitterende entourage. Probleem was de internetverbinding. Deze was niet goed voorelkaar te krijgen waardoor het mega traag was. Het uploaden van onze gebruikelijke filmpjes en foto’s was een drama. Uiteindelijk maar besloten om puur de tussenstand te twitteren. Hopelijk is het morgen beter.
Hovocubo ging de strijd in zonder de geblesseerde Mats Velseboer, de geschorsten Amir Molkârâi en Appie Attahiri en maar liefst drie spelers die net terug komen van een kleine blessure en waarvan de vraag was hoe zich dit zou houden. Dan hou je niet veel over. Er moest dus met een klein setje gedraaid worden. Het plan was om indien nodig al in een vroeg stadium met een meevoetballende keeper te spelen. In de eerste helft hadden we goede controle over de wedstrijd en zat er ook veel energie in ons spel. Door een ongelukkige tegen goal (dom balverlies) scoort Minsk en krijgt het vleugels. Verder in de wedstrijd zal dit het scenario blijven: tegengoals door individuele fouten. Niet één uitgespeelde kans zit er tussen. We gaan rusten met 0-3 achterstand. Ondanks de (geflatteerde) achterstand was de sfeer in de kleedkamer goed. Sander bleef erop hameren vertrouwen te blijven hameren en dat ondanks de achterstand wij beter speelden. Er volgde wat Abracadabra over de te nemen strategie en met goede moed gingen we weer het veld in. Na afloop van de wedstrijdbal gaven de statistieken aan dat we een pak slaag gekregen hebben, maar de 1-9 is feitelijk uit zijn verband gerukt omdat we op geen enkel moment echt zijn weggespeeld. De energie vloeide in de tweede helft uit de benen van die paar spelers die het moesten opbrengen en dat leidt tot minder secure pass en verlies in de duels en tragere omschakeling. En ja, dan komt er 1-9 op het bord te staan. Maar we zijn trots op onze boys. Er is gespeeld met veel lef en we hebben veel vertrouwen in de wedstrijd van morgen. Bij terugkomst in het hotel ging de ploeg een pizzeria opzoeken om de koolhydraten weer aan te vullen. Morgen weer een dag en een completer team. We houden hoop

UFCL Minsk dag 3

Met de nederlaag van de dag ervoor nog vers in het geheugen moest het team zich opladen voor de nieuwe wedstrijd. De medische staf draaide ook de nodige overuren in de ochtend om de benen vd spelers weer op te lappen. Een dag eerder was chef transport Errol op jacht geweest voor een fles massage olie. In het hotel is ook een massagesalon en in zijn beste Engels probeerde Errol daar te vragen of hij daar ook een fles kon kopen. Maar dat werd niet goed begrepen en werd er een ‘full body massage’ voorgesteld. Nee, dat was niet de bedoeling dus ging hij verder kijken. Uiteindelijk in het winkelcentrum onder het hotel gelukt.
Even als de selectie was ook de wedstrijdbespreking enigszins gehavend. Door een onwillige en steeds vastlopende laptop was het niet gelukt om de gewenste beelden achterelkaar te plakken. Sander, een meester in het improviseren, liet dan maar de beelden op de laptop van The Don rollen en naar gewenste momenten doorscrollen zodat toch het een en ander bij de spelers duidelijk kon krijgen.
Na de sportmaaltijd was het tijd om in de bus te stappen. Daar waar een dag eerder onze captain was vergeten de vaan bij toss uit de kleedkamer mee te nemen bedacht onze teammanager vandaag bij het zien van een vaan van de locale club in de bus dat onze wedstrijdvaan nog in de hotelkamer lag. Dus na een draai van de bus, samen met een van onze TLC’s via een trap onder de weg door in het regenachtige Minsk hollen om zsm deze aan boord te krijgen.
Eenmaal in de sporthal weer gereedmaken voor de wedstrijd. Mats werd goed ingetaped en deed bepaalde gedeeltes van de wu mee. Mo Darri had weer last van zijn rug en was niet goed genoeg om deze wedstrijd vol te kunnen gaan. De entourage was rustiger dan de wedstrijd tegen Minsk. Daardoor waren de aanmoedigingen van onze eigen supporters beter hoorbaar. Deze groep die zich vanaf vandaan versterkt hebben met vier extra krachten (incl. onze voorzitter) die vlak voor deze wedstrijd geland zijn. Ook kon de selectie vandaag elkaar wel verstaan in de coachmomenten.
Met nog steeds een klein setje werkte Hovo aan eerherstel. Dat lukte ten dele. Met doelpunten van Appie, werkte Hovo zich naar een 3-1 voorsprong. Maar na de aansluitingstreffer van Liburn werd de meevoetballende keeper ingezet waardoor vlak voor tijd de gelijkmaker viel. Een domper voor de ploeg. Dit gaf niet het gevoel waar we op hoopten.
In het hotel maakte onze derde helft veel goed. We kregen evengoed de nodige complimenten en vermoeid konden we gaan 💤

UFCL Minsk dag 4

Het ontbijt in ‘The 7th Heaven’ is toch wel heel bijzonder. Gisterochtend Aardappeltjes/Vlees/Broccoli. Vanochtend stond er patat 🙈.
Voor de 3de keer gedurende ons verblijf hielden we een teambespreking met wedstrijdanalyse. Wederom op de laptop van Leo. De Hovo-laptop lijkt overleden. Met pijn en moeite lukt het om de website bij te houden. Voor de aansluiting met de beamer is dient de kabel weer geregeld te worden. Dit doe je door je bij de receptie te melden. Dan wordt vervolgens de manager geroepen. Een vrouwtje die een kop kleiner is dan bijvoorbeeld Tineke en amper boven de receptiebalie komt om met haar personeel te communiceren. Dan komt zij persoonlijk met de kabel aan om deze aan te sluiten. Na de beelden de bus in richting sporthal om het besprokene in praktijk te oefenen. Wanneer dokter Dennis in gesprek raakt met de toernooiarts komen we op het idee om te vragen of er een manueel therapeut is om onze magische speler weer aan het spelen te krijgen zaterdag. Direct na de training kunnen ze terecht. Zoals alles wat we aan de organisatie vragen. Direct wordt er gehandeld en voor je het weet is het geregeld. Dan wordt bij een ‘specialist’ die alleen Wit-Russisch spreekt met behulp van TLO Anna die de boel vertaalt besproken wat er loos is. Vervolgens wordt er een soort MRI-apparaat voorgeschoteld die vacuüm werkt. Of het helpt of niet, het voelde in elk geval wel lekker. We zullen zien of er morgen minuten gemaakt kunnen worden tegen Toulon. De kosten? Hij moet vijf goals scoren ter bewijs dat de behandelmethode werkt!
De rest vd dag kreeg iedereen vrijaf: er werd een potje Kezen gespeeld in de Lobby, er werd geslapen en de stad werd bezocht.
Winfred & Michel verzamelden om 18.30 uur in de lobby om naar de official Dinner te gaan. De gebruikelijke kadeautjes werden uitgewisseld en er werd genetwerkt. De plaats van het zaalvoetbal werd besproken en hoe de fantastische sport beter op de kaart te krijgen. In het hotel werden de uitslagen van de eredivisie aandachtig gevolgd. Je wil toch weten wat je directe concurrenten doen. Er waren verassende uitslagen bij en zonder te spelen klimt Hovo naar de tweede plaats.
Op tijd was iedereen weer op de kamers. Morgen weer een belangrijke dag. Winst is noodzakelijk om kans te maken op de 2de plaats in de poule wat weer belangrijk is voor de punten in de ranking.

UFCL Minsk dag 5

Erop of eronder. Dat was het motto van vandaag. Iedereen is moe maar we hadden nog 1 belangrijke opdracht. Onze eer hooghouden. Afgelopen maand zo veel tegenslagen gehad. Een overwinning zou veel goed maken. En het was hard nodig voor de moraal en ook voor de Ranking.
De wedstrijd was al om 12.00 uur. Voor onze begrippen ontzettend vroeg. De vraag was wie daadwerkelijk zou kunnen spelen. Uiterlijk een uur van tevoren moest the Match Sheet in Time (de UEFA versie van Sportlink) worden ingevuld. De laatste wedstrijden letterlijk tot het laatste moment gewacht omdat ook de basis vijf opgegeven moet worden. Dit ivm last minute wijzigingen in de personele bezetting. Vijf spelers die in elk geval geen last hadden van pijntjes in het eerste blok: Dave, Faisal, Amir, Zaka en Appie. De rest was afwachten hoe ze het in de warming up gingen doen. Sander ook een meester in het motiveren van mensen kreeg het voorelkaar dat iedereen bereid was om ervoor te gaan. Ook Mats, Yoshua en Mo. De wedstrijd begint goed. We zijn sterk aan de bal en we spelen ouderwets dominant. Wanneer het tweede blok in het veld staat weten we dat iedereen echt ervoor gaat. We zagen strijdlust, we zagen passie en we zagen herkenbaar voetbal. Toch komen we met nog 7 seconden te gaan voor het rustsignaal op een 1-0 achterstand na een corner. Zuur, heel zuur. Dit verdienen we niet. Maar dit zijn nou eenmaal de wetten van de sport. In de tweede helft opnieuw een naar omstandigheden goed Hovocubo met veel kansen. Uiteindelijk gaat hij er in. Lahcen is de maker. De vreugde duurt maar kort. Met een frommelgoal komen de Fransen weer op voorsprong. De enkel van Yoshua hield het op een gegeven moment niet langer vol. Hovocubo neemt het risico om alles op alles te zetten. Maar met een meevoetballende keeper in de laatste twee minuten loopt de schade op tot 5-1. Tjerk krijgt in de laatste minuut nog wat speeltijd.
En als je denkt dat je alles gehad hebt moeten nog twee spelers naar de dopingcontrole. Samen uit / Samen thuis. Dus het hele team wachten tot de plasjes gedaan waren.
Onderweg naar het hotel een tussenstop bij een mega groot winkelcentrum. Zo groot een modern. De tekst in het liedje ‘Over de muur’ gaat in deze stad niet op. Alles was alles behalve de gedachte dat deze stad aan Oostblok doet denken. Zo schoon, zo modern en de mensen zo gedisciplineerd en vriendelijk. Oké, die hele brede hoofdstraten niet.
De Dinner in het hotel hebben we voor vanavond geskipt en met de hele ploeg spelers/begeleiders/supporters een pizzeria opgezocht waar we heerlijk gegeten hebben.
Na een afzakkertje in het hotel redelijk vroeg naar bed. Morgen 6.00 uur gaat de wekker voor onze terugvlucht naar Nederland.

UFCL Minsk dag 6

Je zou zeggen, de laatste dag is het inpakken en wegwezen, dus geen verhaal. En toch valt er wel iets leuks van te maken.
Het was vroeg opstaan. 6.00 uur gingen de wekkers en om 6.30 de bus in. Eenmaal in de bus de vraag: ‘zijn we compleet?’ Uit de spelersgroep klinkt direct: “we missen dokter Dennis”. Zijn mobiel gebeld, maar voicemail. Darya en Errol stapten de bus uit en gingen weer het hotel naar binnen. Dokter Dennis heeft zich verslapen. Hij komt er zo aan. Aangepaste teksten van ‘Dr. Bernard’ werden verzonnen en ook werd de opmerking gemaakt dat we dit in Blokker niet verder zullen vertellen. Stel je voor dat cliënten zouden ontdekken dat hun dokter te laat op de afspraak zou komen 🙈. We zullen het niet verder vertellen hoor.
Eenmaal compleet konden we gaan rijden. Van het hotel langs sporthal naar vliegveld is eigenlijk één rechte weg zonder afslag of iets. Prachtig natuurgebied met van die hoge bomen die doen denken aan van die Russische achtervolgingsscenes in een James Bond film. Alleen de sneeuw moet je er in gedachten bijdenken. Het inchecken ging prima, maar wederom een zeer uitgebreide douane controle.
Bij de gate nog even een cappuccino Jaap moest van zijn roebels af en bestelt 5 cappuccino, 1 américano, 1 thee. Omgerekend in euro’s moest hij maar liefst €14,- betalen! Op Schiphol is dit ondenkbaar.
In het vliegtuig zaten we met de nationale Russische wielerploeg op de baan op weg naar de EK.
Veilig geland op Schiphol waar we weer duidelijk in een regenachtige Nederland waren aangekomen.
Zeer ongebruikelijk voor ons, maar wij mochten niet door de slurf uit het vliegtuig stappen. Met een bus werden we naar een ander deel van Schiphol gebracht waar we een extra paspoortcontrole kregen.
Na het ophalen van onze bagage van de band namen we grotendeels al afscheid van elkaar. De Westfriese delegatie werd door aantal thuisblijvers opgehaald. En samen reden we richting Casa Koster in Blokker waar we afgelopen dinsdag ook waren verzameld. Een kopje koffie en een broodmaaltijd met gebakken ei of hagelslag erbij. Heerlijk.
Het zit erop. De was draait en vermoeid zullen we deze zondag niet veel meer doen. Heit is goed zo. Minsk, bedankt! 👍