Amrani op zijn plek in Hoorn

Bron: Noord Hollands Dagblad

Vincent Schot

In de der­de speel­ron­de van de ere­di­vi­sie zaal­voet­bal staat de kra­ker tus­sen Ho­vo­cu­bo en ’t Knoop­punt al op het pro­gram­ma. Het be­te­kent de eer­ste top­per in het shirt van de Hoorn­se club voor Zak­aria Am­ra­ni. De Rot­ter­dam­mer kwam over van FC Mar­lè­ne. Een vraag­ge­sprek met de nieuw­ko­mer.
Zak­aria, na vier sei­zoe­nen ver­trok je deze zo­mer bij de club uit Heer­hugo­waard na­dat je daar eer­der een ver­bin­te­nis voor nog eens twee jaar over­een kwam. Des­tijds wil­de je daar niet te­veel over zeg­gen. Hoe is dat nu?

Zakaria Amrani tijdens de training van Hovocubo van woensdagavond. FOTO HENK DE WEERD

,,We had­den toen af­ge­spro­ken dat de club het ver­haal naar bui­ten zou bren­gen zo­dat het geen van bei­de par­tij­en zou scha­den. Van­daar mijn ra­dio­stil­te toen. Nu wil ik daar wel over zeg­gen dat ik ie­mand ben met veel eer­ge­voel en van prin­ci­pes. Er wa­ren met FC Mar­lè­ne be­paal­de af­spra­ken ge­maakt, za­ken die ook net­jes op schrift ston­den. Op een ge­ge­ven mo­ment zei het nieu­we be­stuur dat het deze toch niet al­le­maal na kon ko­men. Waar dat pre­cies over ging? Dat hou ik voor me­zelf. Maar er viel ook niet meer over te pra­ten. Dat vind ik apart. Als je daar dan toch mee in­stemt als spe­ler kun­nen ze ver­vol­gens al­les met je doen. Dus heb ik daar­na be­slo­ten toch niet te blij­ven. Iets wat ik kort voor aan­vang van de play-offs heb ver­teld.’’

 

Bij een spe­ler van jouw ka­li­ber, tot voor kort was je ten­slot­te ook lang in­ter­na­ti­o­nal, zorgt dat voor de no­di­ge te­le­foon­tjes?

,,Dat klopt. FC Eind­ho­ven, ’t Knoop­punt en Ho­vo­cu­bo toon­den in­te­res­se. Al­le­maal mooie clubs met goe­de se­lec­ties, maar hier in Hoorn klop­te het to­ta­le plaat­je.’’

 

Kun je dat eens toe­lich­ten?

,,Trai­ner San­der van Dijk had mij eer­der ook al eens ge­polst. Onze re­la­tie is ge­woon al­tijd goed ge­weest. Het ge­voel bij deze club ook. Als we met FC Mar­lè­ne te­gen Ho­vo­cu­bo speel­den, had ik zelfs bij een thuis­wed­strijd het ge­voel uit te spe­len. Het en­thou­si­as­me van de sup­por­ters sprak mij al­tijd al aan. Net zo­als de speel­stijl. Die komt over­een met wat ik ge­wend ben: voet­bal­len van­uit de be­we­ging. Bo­ven­dien ken­de ik al veel jon­gens die hier spe­len. On­der meer van Oran­je. Met spe­lers als Amir Mol­ka­rai en Yos­hua St. Jus­te speel­de ik daar zelfs in het­zelf­de blok. Al­les bij el­kaar voor­zag ik hier de min­ste aan­pas­sings­pro­ble­men.’’

 

Het sei­zoen is pas twee com­pe­ti­tie­du­els oud, maar jul­lie zijn al wat lan­ger be­zig. Klop­te dat voor­ge­voel?

,,Ze­ker we­ten. Ik ben niet al­leen goed op­ge­van­gen, de sfeer in de ploeg is ook heel goed. We heb­ben een groep met heel goe­de voet­bal­lers, jon­gens ook die we­ten wat het is om prij­zen te pak­ken. Toch is de ac­cep­ta­tie heel groot. Ie­der­een wil bik­ke­len voor de ploeg en nie­mand voelt zich gro­ter dan het team.’’

 

Juist de keus voor een team met zo­veel goe­de spe­lers be­te­kent ook een gro­te ver­an­de­ring. Je zal het moe­ten doen met min­der speel­tijd. Daar zit je niet mee?

,,Bij FC Mar­lè­ne speel­de ik soms in­der­daad wel 36 mi­nu­ten per duel, maar dat vreet ener­gie. Fy­siek, maar ook men­taal. Nu kan ik wel goed met druk om­gaan hoor, dat ben ik wel ge­wend van mijn ja­ren op het veld bij FC Utrecht en Wil­lem II, maar het is wel lek­ker dat deze niet meer al­leen op mijn schou­ders rust. Nu speel ik zo’n 25 mi­nu­ten per wed­strijd. Een stuk min­der, maar daar­in kan ik mijn krach­ten wel be­ter ver­de­len. En als je scher­per bent, speel je ook be­ter. Daar haal ik weer vol­doe­ning uit dan uit 36 mi­nu­ten voet­bal­len ter­wijl je weet dat je daar­in de no­di­ge fout­jes hebt ge­maakt.’’

 

Te­gen ’t Knoop­punt is die scherp­te no­dig. Al zo vroeg in het sei­zoen zijn jul­lie voor mij im­mers de twee gro­te fa­vo­rie­ten voor de fi­na­le van de play-offs. Zie jij dat ook zo?

,,Op pa­pier heb­ben wij in­der­daad de bes­te se­lec­ties. Het is een voet­bal­cliché, maar de bal is rond en je weet nooit hoe het sei­zoen ver­loopt. Je kunt bles­su­res op­lo­pen of op be­slis­sen­de mo­men­ten met schor­sin­gen te ma­ken krij­gen. Uit er­va­ring weet ik bo­ven­dien dat de play-offs gek kun­nen ver­lo­pen. Eerst moe­ten we die dus maar eens ha­len. Maar, let wel: als wij ons ni­veau ha­len en niet te­gen gro­te pro­ble­men aan­lo­pen gaan wij wel tot het ein­de mee­doen om de prij­zen. Ze­ker om­dat we nog be­ter kun­nen én gaan wor­den.’’

 

Maakt die am­bi­tie zelfs van een ont­moe­ting zo vroeg in het sei­zoen di­rect een be­lang­rijk duel?

,,Na­tuur­lijk! Een ne­der­laag werkt door bij een ploeg. Als jij in de com­pe­ti­tie twee keer wint van een te­gen­stan­der sta je bij de der­de ont­moe­ting al met 2-0 voor. Dus kun je nu al het eer­ste tik­kie uit­de­len. Daar gaan we voor.’’

meer nieuws